Door monoculturen, bestrijdingsmiddelen en vooral kunstmest is de bodem steeds armer geworden. Die degeneratie gaat met 1% per jaar. Dat lijkt weinig, maar dat is dus al 70 jaar aan de gang…

Het mooie is dat de natuur zó veerkrachtig is dat de bodem, en daarmee het bodemleven, zich relatief snel weer kan herstellen.

Op plekken waar bijvoorbeeld permacultuur wordt toegepast is dat na één seizoen al meetbaar!

Onze traditionele akkers en graslanden zijn qua biodiversiteit “verwoestijnd”.

Maar dat kunnen we herstellen! Door het aanplanten (of laten groeien) van diverse soorten, met elk hun eigen bloeitijd, creëren we een mooie habitat voor insecten. Die bestuiven de eetbare soorten, trekken weer andere dieren aan etc.

Uiteindelijk wil je naar een omgeving waarin zoveel mogelijk soorten planten en dieren zich thuis voelen, om zo een overvloed te creëren waar we met zijn allen prima van kunnen eten

De bodem heeft een waanzinnige capaciteit om CO2 op te nemen. wanneer we zorgen voor een diversiteit aan planten en de grond zo min mogelijk braak laten liggen.

Boeren zouden incentives moeten krijgen om hieraan te werken.

Dat neemt uiteraard niet weg dat we gewoon met zijn allen minder CO2 moeten uitstoten.